Επιστροφή στην αφετηρία.
Ο Πειραιώτης, γνωστός εικαστικός Αντώνης Πολιτάκης επιστρέφει στο λιμάνι του Pirée.
Περιηγήθηκε σε τόπους. Στην τσέπη της ψυχής του, το τεμπεσίρι, το μισοσβησμένο κάρβουνο από το βαρέλι των πορνών, το κοκκινάδι τους, υλικά της πρώτης του έκφρασης. Απομεινάρια μιας εφηβείας καθώς τότε ανίχνευε την τέχνη και τον έρωτα στο στρατσόχαρτο και στα κρεββάτια των κοριτσιών του λιμανιού που αγάπησε.
Στην πρώιμη εφηβεία του, οι λιμανίσιες αντρικές στιγμές που έζησε, καθορίζουν το ταξίδι του. Τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό για την κατοπινή του ζωή. Από την Τέχνη και τα Θηλυκά. Τίποτα δεν είναι πιο Ιερό για εκείνον, από τις ανοιχτές λαγόνες που περιμένουν καρτερικά….
Στην Οδό των Αιδοίων, Αιδοίων Ωδαί θα παρουσιασθούν για πρώτη φορά τα απόκρυφα σχέδια του καλλιτέχνη. Παρμένα από την προσωπική του συλλογή. Ο Πολιτάκης εμπιστεύεται στο Pirée, ένα μέρος από τις προσωπικές ερωτικές στιγμές του. Μέσα από αυτά τα σχέδια. Ο καλλιτέχνης αιχμαλωτίζει πάνω στο χαρτί με την σαγκίνα του (Sanguine) την ερωτική άψα της στιγμής, το παιχνίδι των θηλυκών, το κάλεσμα, τον ναρκισσισμό και αυτό το μοναδικό Ένα το Απόλυτο που οδηγεί στον δρόμο προς την Ελευθερία.
-----------------------------------------------------------------
Ενυπόγραφο Σημείωμα του Αντώνη Πολιτάκη
ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ.
ΤΟΤΕ….
Ουρανός μου, ένα καπάκι τραπεζιού.
Ημίφως!
Μερικά κουκούτσια από πορτοκάλι στο χέρι κι απέναντί μου τα ομορφότερα κενά….
Φωτεινά! Σκοτεινά!
Άνοιγαν… Έκλειναν..
Κι εγώ, περίμενα….
Τετράχρονο παιδί θαρρώ, ανιχνεύοντας την πορεία μετρούσα τις αποστάσεις.
Ύψος: Από τον αστράγαλο μέχρι το γόνυ και από το γόνυ;
Βάθος: Η πιο γλυκιά διαδρομή αναζήτησης……
Μήκος: Εκσφενδόνιζα τα κουκούτσια με την Ορμή του Ενστίκτου…
Εκεί!!!!
Πυκνά γέλια Θηλυκά, μαλώματα, μικρές ανατριχίλες κι εκείνος ο ήχος που έκανε το κεφάλι μου πάνω στον ουρανό μου..
Ατέλειωτη η διαδρομή και ο στόχος μου ο ίδιος …..Πάντα εκεί κατέληγα…..
Κι αυτό!! Το πιο απαγορευμένο…
Όμορφο, κρυφό και ελεύθερο μαζί, να κάνει ότι θέλει….
Και πάλι….
Ημίφως!
Απέναντί μου μια φωτιά, πότε ένα μαγκάλι…..
Στα δεκατρία ίδια σκηνή μ’ ορθάνοιχτο το Σύμπαν….
Κορίτσια τέσσερα γδυτά να με μαθαίνουν <<τρόπους>>….
Δεν περιγράφεται ποτέ…..
Της ηδονής ανάσα το κόκκινο προς ροδαλό στην άψα της θερμάστρας.
Στην διάθεσή τους έμενα να κάνουν ότι θέλουν….
Όποτε αυτές με ήθελαν…… Οπότε εγώ το ζούσα.
Το νήμα ξετυλίγεται….
Απ’ τις Ιέρειες!! στις Κοπελιές!! Κυρίες!! Αρραβωνιαστικιές!!
Γυναίκες μέχρι ΤΩΡΑ……
ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…….
Αντώνης Πολιτάκης
Ασκητής Της Τέχνης