ΕΝΑ

Η αγάπη είναι ένα παράδοξο. Η δύναμή της απορρέει από μια μεγάλη αντίφαση: από τη μία πλευρά καθηλωτική, είναι η ισχυρότερη και πιο αδιάσειστη σχέση που μπορείς να έχεις με έναν άλλο άνθρωπο, από την άλλη, είναι εκρηκτική & ριζοσπαστική: μια αμετάκλητη διαίρεση μεταξύ του "τότε" και του "τώρα". Η αγάπη είναι η απόλυτη ένωση και η απόλυτη ρήξη συγχρόνως.

 

Η αγάπη, για όλο το μυστήριο της, υπήρξε ένα από τα σπουδαία θέματα της Δυτικής Τέχνης και οι πολλές της ποικιλίες - ερωτική αγάπη, θυγατρική αγάπη, θεϊκή αγάπη - απεικονίστηκαν μέσω της ελληνορωμαϊκής αλληγορίας, της ρομαντικής εικονογραφίας ή του σκληρού ρεαλισμού. Η αγάπη εξακολουθεί να είναι η βασική εμμονή των τραγουδοποιών και των κινηματογραφιστών, αλλά στον κύκλο των εικαστικών καλλιτεχνών τα τελευταία χρόνια έπεσε στην δυσμένεια της σύγχρονης τέχνης. Θεωρήθηκε θέμα κλασσικό, ανάξιο όχι μόνο της φιλοσοφικής εμβάθυνσης, αλλά ακόμα και της ολαισθητικής αφαίρεσης.

 

Μέχρι πρόσφατα, οι καλλιτέχνες πιο άνετα ερευνούσαν το σεξ και τις κοινωνικές και πολιτικές διαστάσεις του σώματος, από το αποδιοργανωτικό, απρόβλεπτο φαινόμενο της ερωτικής αγάπης. Θα πρέπει να αναλογιστεί κανείς το πόσο έκθετο απαιτεί από τον καλλιτέχνη να βρεθεί η απεικόνιση της ερωτικής αγάπης. Η παραδοχή του ανίσχυρου εαυτού, της απώλειας του τέλους των πραγμάτων, αλλά ακόμα και της βίωσης της!

 

H Βαλεντίνη Μαυροδόγλου στην 5η ατομική της έκθεση “ΕΝA” στο Pirée, ακολουθώντας τους δρόμους τους χρώματος, καταγράφοντας συναισθήματα χωρίς να τα αναμιγνύει, εναλλάσσοντας το μαύρο της απώλειας με την οργιαστική πολυχρωμία, αποκαλύπτει ένα κόσμο που αρχίζει στο λευκό του χαρτιού, κορυφώνεται σε μια έκρηξη χρώματος και καταλήγει στο μαύρο της απώλειας. Ένας επιτελεστικός κύκλος που μας θυμίζει ότι δεν έχει σημασία από που ξεκινά κανείς, ούτε που θα καταλήξει: είναι η ενδιάμεση στα δύο σημεία απόσταση που διανύει που αξίζει να βιωθεί. Παραδοθείτε στο χρώμα: ορισμένα πράγματα βιώνονται καλύτερα απ' ό,τι περιγράφονται.

 

• Πάρης Καπράλος, Εικαστικός Επιμελητής •